vervenă (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)VERVÉNĂ, vervene, s. f. (
Bot.; franțuzism) Verbină. – Din
fr. verveine.vervenă (Dicționar de neologisme, 1986)VERVÉNĂ s.f. (
Bot.) Verbină. [< fr.
verveine, lat.
verbena].
vervenă (Marele dicționar de neologisme, 2000)VERVÉNĂ s. f. elem. verbină.
vervenă (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)VERVÉNĂ, vervene, s. f. (
Bot.; franțuzism) Verbină. — Din
fr. verveine.