trenant (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)TRENÁNT, -Ă, trenanți, -te, adj. Care trenează; monoton. – Din
fr. traînant.trenant (Dicționar de neologisme, 1986)TRENÁNT, -Ă adj. Care trenează (2); (
despre stil) lânced, monoton. [< fr.
traînant].
trenant (Marele dicționar de neologisme, 2000)TRENÁNT, -Ă adj. care trenează (2); (despre stil) lânced, monoton. (< fr.
traînant)
trenant (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)*trenánt adj. m.,
pl. trenánți; f. trenántă, pl. trenántetrenant (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)TRENÁNT, -Ă, trenanți, -te, adj. Care trenează; monoton. — Din
fr. traînant.