subsistem (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SUBSISTÉM, subsisteme, s. n. Component structural principal, subordonat unui sistem. –
Sub1- +
sistem (după
fr. sous-système).
subsistem (Dicționar de neologisme, 1986)SUBSISTÉM s.n. Parte dintr-un sistem care apare de sine stătător într-un proces. [După fr.
sous-système].
subsistem (Marele dicționar de neologisme, 2000)SUBSISTÉM s. n. parte dintr-un sistem de sine stătător într-un proces. (după fr.
sous-système)
subsistem (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)*subsistém s. n.,
pl. subsistémesubsistem (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SUBSISTÉM, subsisteme, s. n. Component structural principal, subordonat unui sistem. —
Sub1- +
sistem (după
fr. sous-système).