stagiatură (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)STAGIATÚRĂ, stagiaturi, s. f. Stagiu (
1). [
Pr.:
-gi-a-] –
Stagiu +
suf. -tură.stagiatură (Dicționar de neologisme, 1986)STAGIATÚRĂ s.f. (
Rar) Stagiu. [Pron.
-gi-a-. / cf. it.
stagionatura].
stagiatură (Marele dicționar de neologisme, 2000)STAGIATÚRĂ s. f. stagiu. (< stagiu + -/t/ură)
stagiatură (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)*stagiatúră (-gi-a-) s. f.,
g.-d. art. stagiatúrii; pl. stagiatúristagiatură (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)STAGIATÚRĂ, stagiaturi, s. f. Stagiu (
1). [
Pr.: -
gi-a-] —
Stagiu +
suf. -tură.