sineliu (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SINELÍU, -ÍE adj. v. siniliu.sineliŭ (Dicționaru limbii românești, 1939)sinelíŭ, -íe adj. (d.
sineală).
Est. De coloarea sineliĭ, ultramarin. – În nord
siniliŭ. V.
indigo.sineliu (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)sineliu a. Mold. albăstriu. [Bulg. SINŬ, albastru].
sineliu (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SINELÍU, -ÍE adj. v. siniliu.