sesterț (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SESTÉRȚ, sesterți, s. m. Monedă romană de argint, mai târziu de bronz, subdiviziune a dinarului. [
Var.: (
înv.)
sestérțiu s. n.] – Din
lat. sestertius.sesterț (Dicționar de neologisme, 1986)SESTÉRȚ s.m. Monedă de argint la romani, având valoarea de aproximativ un sfert de dinar. [Var.
sesterțiu s.m. / cf. lat.
sestertius, fr.
sesterce].
sesterț (Marele dicționar de neologisme, 2000)SESTÉRȚ s. m. monedă (de argint) la romani, de aproximativ un sfert de dinar. (< lat.
sestertius)
sesterț (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)sestérț s. m.,
pl. sestérțisesterț (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SESTÉRȚ, sesterți, s. m. Monedă romană de argint, mai târziu de bronz, subdiviziune a dinarului. [
Var.: (
înv.)
sestérțiu s. n.] —
Din lat. sestertius.