brut (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)brut (brútă), adj. – Neprelucrat, ordinar, necizelat.
Fr. brut. –
Der. brută, s. f., din
fr. brute; brutal, adj., din
fr. brutal; brutalitate, s. f., din
fr. brutalité; brutaliza, vb., din
fr. brutaliser; abrutiza, vb., din
fr. abrutir, tratat ca în echivalența
simbol-simboliza, general-generaliza etc.