lulea (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)luleá (luléle), s. f. – Pipă. –
Var. (Banat)
lulă. –
Mr. lule, megl. lulă. Tc. lüle (Roesler 597; Șeineanu, II, 239; Miklosich,
Türk. Elem., II, 120; Berneker 744; Lokotsch 1336),
cf. ngr. λουλές,
alb.,
bg.,
sb. lula.