lingușeală(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) LINGUȘEÁLĂ,lingușeli, s. f. Lingușire. – Linguși + suf. -eală.
lingușeală(Dicționaru limbii românești, 1939) lingușeálă f., pl. elĭ. Lingușire.
lingușeală(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) lingușeálă s. f., g.-d. art. lingușélii; pl. lingușéli
lingușeală(Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929) lingușeală f. lingușire momentană.
lingușeală(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) LINGUȘEÁLĂ,lingușeli, s. f. Lingușire. — Linguși + suf. -eală.