ireverență (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)IREVERÉNȚĂ, ireverențe, s. f. Lipsă de respect, necuviință; nereverență. – Din
fr. irrévérence.ireverență (Dicționar de neologisme, 1986)IREVERÉNȚĂ s.f. Lipsă de respect, necuviință. [Cf. fr.
irrévérence, it.
irriverenza, lat.
irreverentia].
ireverență (Marele dicționar de neologisme, 2000)IREVERÉNȚĂ s. f. lipsă de respect, necuviință. (< fr.
irrévérence, lat.
irreverentia)
ireverență (Dicționaru limbii românești, 1939)*ireverénță f., pl.
e (lat.
irreverentia). Lipsă de reverență, de respect.
ireverență (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)ireverénță s. f.,
g.-d. art. ireverénței; pl. ireverénțeireverență (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)IREVERÉNȚĂ, ireverențe, s. f. Lipsă de respect, necuviință; nereverență. — Din
fr. irrévérence.