imparțialitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)IMPARȚIALITÁTE s. f. Calitatea de a fi imparțial; nepărtinire, obiectivitate. [
Pr.:
-ți-a-] – Din
fr. impartialité.imparțialitate (Dicționar de neologisme, 1986)IMPARȚIALITÁTE s.f. Calitatea de a fi imparțial; nepărtinire, obiectivitate. [Pron.
-ți-a-. / cf. fr.
impartialité].
imparțialitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)IMPARȚIALITÁTE s. f. calitatea de a fi imparțial; nepărtinire, obiectivitate. (< fr.
impartialité)
imparțialitate (Dicționaru limbii românești, 1939)*imparțialitáte f. (fr.
impartialité). Calitatea de a fi imparțial, nepărtinire.
imparțialitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)imparțialitáte (-ți-a-) s. f.,
g.-d. art. imparțialitắțiiimparțialitate (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)imparțialitate f. nepărtinire.
imparțialitate (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)IMPARȚIALITÁTE s. f. Calitatea de a fi imparțial; nepărtinire, obiectivitate. [
Pr.:
-ți-a-] — Din
fr. impartialité.