hurta (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)húrta s. f. – În expresia:
cu hurta, cu grămada. –
Var. vurtă. Rut. hurt, pol. hurt „turmă”,
pol. hurtem „în ansamblu” (Cihac, II, 144; Tiktin).
hurta (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)hurta (cu) adv. Mold. cu ghiotura:
ce mi-i cere așa cu hurta ? CR. [Și
vurta: cf. pol. HURTEM].