havaiu (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)HAVAÍU, -ÍE, havaii, adj. (
Înv.) Azuriu. – Din
tc. havăi.havaiŭ (Dicționaru limbii românești, 1939)havaíŭ, -íe (turc. [d. ar.]
havaĭi, aerian, azur, d.
hava, aer; ngr.
havâs).
Rar azĭ. Azur, albastru deschis. V.
mĭeriŭ.havaiu (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)havaíu (
înv.)
adj. m.,
f. havaíe; pl. m. și
f. havaíihavaiù (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)havaiù a. azuriu (termen de boiangiu). [Turc. HAVAYI, lit. aerian].