harabagie (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)HARABAGÍE s. f. (
Reg.) Cărăușie. –
Harabagiu +
suf. -ie.harabagie (Dicționaru limbii românești, 1939)harabagíe f. (formațiune improprie îld.
harabagerie).
Cr. Harabagerie.
harabagie (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)harabagíe (
reg.)
s. f.,
art. harabagía, g.-d. harabagíi, art. harabagíeiharabagie (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)harabagie f. Mold. cărăușie:
harabagia e mai bună CR.