girus (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)GÍRUS, girusuri, s. n. (
Anat.; în sintagma)
Girus cerebral = circumvoluție. – Din
lat. gyrus.girus (Dicționar de neologisme, 1986)GÍRUS s.n. (
Liv.) Circumvoluție. [< lat.
gyrus, cf. gr.
gyros – cerc].
girus (Marele dicționar de neologisme, 2000)GÍRUS s. n. (anat.) circumvoluție. (< lat.
gyrus)