enumera (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ENUMERÁ, enúmer, vb. I.
Tranz. A număra succesiv, unul câte unul, a numi rând pe rând elementele unui tot; a înșira. – Din
fr. énumérer, lat. enumerare.enumera (Dicționar de neologisme, 1986)ENUMERÁ vb. I. tr. A număra unul câte unul; a înșira. [P.i.
enúmăr, 3,6
enúmeră, conj.
enúmere. / < fr.
énumérer, it., lat.
enumerare].
enumera (Marele dicționar de neologisme, 2000)ENUMERÁ vb. tr. a număra unul câte unul; a înșira. (< fr.
énumérer, lat.
enumerare)
enumera (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)!enumerá (a ~) vb.,
ind. prez. 1
sg. enúmăr, 2
sg. enúmeri, 3
enúmeră; conj. prez. 3
să enúmere; ger. enumerấndenumera (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)ENUMERÁ, enúmăr, vb. I.
Tranz. A număra succesiv, unul câte unul, a numi rând pe rând elementele unui tot; a înșira. [Pz.
ind. și:
enúmer] — Din
fr. énumérer, lat. enumerare.enumerà (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)enumerà v. a număra unul câte unul.