degudronator (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)DEGUDRONATÓR, degudronatoare, s. n. Aparat sau utilaj folosit la degudronare. –
Degudrona +
suf. -tor. Cf. fr. dégoudronneur.degudronator (Dicționar de neologisme, 1986)DEGUDRONATÓR s.n. Aparat sau utilaj folosit la degudronare. [Cf. fr.
dégoudronneur].
degudronator (Marele dicționar de neologisme, 2000)DEGUDRONATÓR s. n. aparat, utilaj la degudronare. (după fr.
dégoudronneur)
degudronator (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)degudronatór (-gu-dro-) s. n.,
pl. degudronatoáredegudronator (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)DEGUDRONATÓR, degudronatoare, s. n. Aparat sau utilaj folosit la degudronare. —
Degudrona +
suf. -tor. Cf. fr. dégoudronneur.