degringoladă (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)DEGRINGOLÁDĂ, degringolade, s. f. Prăbușire, rostogolire rapidă, cădere. ♦
Fig. Decădere treptată, degradare progresivă, ruinare. – Din
fr. dégringolade.degringoladă (Dicționar de neologisme, 1986)DEGRINGOLÁDĂ s.f. Prăbușire, rostogolire. ♦ (
Fig.) Decădere progresivă, treptată, ruinare. [< fr.
dégringolade].
degringoladă (Marele dicționar de neologisme, 2000)DEGRINGOLÁDĂ s. f. 1. prăbușire, rostogolire. 2. (fam.) decădere, ruinare progresivă, degradare. (< fr.
dégringolade)
degringoladă (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)DEGRINGOLÁDĂ, degringolade, s. f. 1. Prăbușire, rostogolire rapidă, cădere.
2. Fig. Decădere treptată, degradare progresivă, ruinare. – Din
fr. dégringolade.degringoladă (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)degringoládă (de-grin-) s. f.,
g.-d. art. degringoládei; pl. degringoládedegringoladă (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)DEGRINGOLÁDĂ, degringolade, s. f. Prăbușire, rostogolire rapidă, cădere. ♦
Fig. Decădere treptată, degradare progresivă, ruinare. — Din
fr. dégringolade.