degenerație (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)DEGENERÁȚIE, degenerații, s. f. (Rar) Degenerare. – Din
fr. dégénération.degenerație (Dicționar de neologisme, 1986)DEGENERÁȚIE s.f. (
Rar] Degenerare, decădere. [Gen.
-iei, var.
degenerațiune s.f. / cf. fr.
dégénération, it.
degenerazione].
degenerație (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)degeneráție (rar)
(-ți-e) s. f., art.
degeneráția (-ți-a), g.-d. art.
degeneráției; pl.
degeneráții, art.
degeneráțiile (-ți-i-)degenerație (Marele dicționar de neologisme, 2000)DEGENERÁȚIE s. f. degenerare. (< fr.
dégénération)
degenerație (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)DEGENERÁȚIE, degenerații, s. f. (Rar) Degenerare. — Din
fr. dégénération.