arenda (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ARENDÁ, arendez, vb. I.
Tranz. A da sau a lua în arendă. [
Var.: (
înv.)
arenduí vb. IV] – Din
arendă.arenda (Dicționarul limbii române moderne, 1958 (cu ortografie modificată conform normelor din 1993))ARENDÁ, arendez, vb. I.
Tranz. A da sau a lua în arendă. – Din
arendă.arenda (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)arendá (a ~) vb.,
ind. prez. 3
arendeázăarenda (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)ARENDÁ, arendez, vb. I.
Tranz. A da sau a lua în arendă. [Var.: (
înv.)
arenduí vb. IV] — Din
arendă.arendà (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)arendà v. a da în arendă.