zăngăt(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) ZẮNGĂT,zắngăte, s. n. Zăngănit. [Var.: zângăt, zânghet, zíngăt, zínghet s. n.] – Zâng + suf. -ăt.
zăngăt(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) zắngăt s. n., pl. zắngăte
zăngăt(Dicționarul limbii române moderne, 1958 (cu ortografie modificată conform normelor din 1993)) ZẮNGĂT,zăngăte, s. n. Zăngănit. [Var.: zấngăt, zíngăt, zínghet, zấnghet s. n.] – Din zăng + suf. -ăt.
zăngăt(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) ZẮNGĂT,zăngăte, s. n. Zăngănit. [Var.: zấngăt, zíngăt, zínghet, zấnghet s. n.] — Zâng + suf. -ăt.