velnițar(Dicționarul limbii române moderne, 1958 (cu ortografie modificată conform normelor din 1993)) VELNIȚÁR,velnițari, s. m. (Reg.) Velnicer. – Din velniță + suf. -ar.
velnițar(Dicționaru limbii românești, 1939) velnițár m. (d. velniță). Mold. Povarnagiŭ.
velnițar(Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929) velnițar m. Mold. povarnagiu.