tișlaifăr (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)TIȘLÁIFĂR, tișlaifăre, s. n. (
Reg.) Milieu. – Din
germ. Tischläufer.tișlaifăr (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)tișláifăr (-re), s. n. – Șervet brodat, față de masă.
Germ. Tischläufer.tișlaifăr (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)TIȘLÁIFĂR, tișlaifăre, s. n. (
Reg.) Milieu. — Din
germ. Tischläufer.