storcit(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) STORCÍT, -Ă,storciți, -te, adj. 1. Stors2. 2. Strivit. – V. storci.
storcit(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) STORCÍT, -Ă,storciți, -te, adj. (Reg.) 1. Stors2. 2. Strivit. — V. storci.