șterc (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)șterc (-curi), s. n. – Murdărie, rapăn.
Lat. stĕrcus (Cihac, I, 263; Pușcariu 1642; Tiktin; REW 8245),
cf. it. sterco, sp. (estiércol), port. esterco. Sec. XVI-XVIII,
înv. –
Der. ștercumă, s. f. (
Trans.,
Bucov.,
înv., closet).