simțământ(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) SIMȚĂMẤNT,simțăminte, s. n. Sentiment. [Var.: (înv.) simțimấnt s. n.] – Simți + suf. -ământ (după fr. sentiment).
simțământ(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) simțămấnt (rar) s. n., pl. simțămínte
simțământ(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) SIMȚĂMẤNT,simțăminte, s. n. (Rar) Sentiment. [Var.: (înv.) simțimấnt s. n.] — Simți + suf. -ământ (după fr. sentiment).