simpatriot (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SIMPATRIÓT, simpatrioți, s. m. (Grecism
înv.) Compatriot. [
Pr.:
-tri-ot] – Din
ngr. simpatriótis.simpatriot (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)simpatriót (
înv.)
(-pa-tri-ot) s. m.,
pl. simpatrióțisimpatriot (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)simpatriot m. compatriot (vorbă ieșită din uz):
cum o să-mi gologănească simpatrioții ! AL. [Gr. mod.].
simpatriot (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SIMPATRIÓT, simpatrioți, s. m. (
înv.) Compatriot. [
Pr.: -
tri-ot] — Din
ngr. simpatriótis.