sicamenă - explicat in DEX
sicamenă (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)sicaménă (-ne), s. f. – Dud.
Gr. συϰαμινος (Tiktin).
Sec. XVI,
înv., cultism.
sicamenă (Dicționaru limbii românești, 1939)sicámenă f., pl.
e (gr.
sykáminon).
Cor. și
Ps. S. Dud.