sfârâială (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SFÂRÂIÁLĂ, sfârâieli, s. f. Sfârâit. [
Pr.:
-râ-ia-] –
Sfârâi +
suf. -eală.sfârâială (Dicționar de argou al limbii române, 2007)sfârâială, sfârâieli s. f. profit, avantaj obținut cu ușurință, chilipir, pleașcă.
sfârâială (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)sfârâiálă s. f.,
g.-d. art. sfârâiélii; pl. sfârâiélisfârâială (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SFÂRÂIÁLĂ, sfârâieli, s. f. Sfârâit. [
Pr.: -
râ-ia-] —
Sfârâi +
suf. -
eală.