sfătuială(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) SFĂTUIÁLĂ,sfătuieli, s. f. (Pop.) Sfătuire. [Pr.: -tu-ia-] – Sfătui + suf. -eală.
sfătuială(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) !sfătuiálă (pop.) s. f., g.-d. art. sfătuiélii; pl. sfătuiéli
sfătuială(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) SFĂTUIÁLĂ,sfătuieli, s. f. (Pop.) Sfătuire. [Pr.: -tu-ia-] — Sfătui + suf. -eală.