sentențiozitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SENTENȚIOZITÁTE s. f. (Rar) Însușirea de a fi sentențios. [
Pr.:
-ți-o-] –
Sentențios +
suf. -itate.sentențiozitate (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SENTENȚIOZITÁTE s. f. (Rar) Însușirea de a fi sentențios. [
Pr.: -ți-o-] —
Sentențios +
suf. -
itate.