rododafin (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)rododáfin (-ni), s. m. – Leandru.
Ngr. ροδοδάφν (Cihac, II, 693), din ρόδον „trandafir”;
cf. rodozahar, s. n. (dulceață de petale de trandafir), din
ngr. ροδοζάχαρι (Gáldi 247);
rododendron, s. m. (smirdar), din
gr. ροδοδένδρον prin intermediul
fr. rhododendron.rododafin (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)rododafin m. oleandru. [Gr. mod.].