ranț (Dicționar de arhaisme și regionalisme, 2002)ranț,
ránțuri, s.n. (reg.)
1. cută, zbârcitură.
2. franj; urioc.
3. femeie morală.
4. ferăstrău.
5. roată dințată.
ranț (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)ranț (-țuri), s. n. – Cută, zbîrcitură.
Mag. ránc (Gáldi,
Dict., 154). În
Trans.,
înv.