păinjinar(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) PĂINJINÁR,păinjinari, s. m. (Rar) Păienjeniș. [Pr.: pă-in-] – Păinjin + suf. -ar.
păinjinar(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) PĂINJINÁR,păinjinari, s. m. (Rar) Păienjeniș. [Pr.: pă-in-] — Păinjin + suf. -ar.