practic (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)práctic (práctică), adj. – Util, priceput, versat.
Lat. praticus (
sec. XIX). –
Der. practică, s. f., din
fr. pratique, și mai înainte (
sec. XVIII) din
ngr. πραϰτϰά (Gáldi 234);
nepractic, adj. (puțin practic, impracticabil);
practicabil, adj., din
fr. praticable; impracticabil, adj. (impracticabil);
practica, vb., din
fr. pratiquer; practicant, adj. și
s. m., din
fr. pratiquant și ca
s. din
germ. Prakticant; practician, s. m., din
fr. praticien; practicos, adj. (expert, experimentat), din
ngr. πραϰτϰός,
sec. XIX,
înv. Cf. praxis.