odoriferant (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ODORIFERÁNT, -Ă, odoriferanți, -te, adj. (
Înv.) Odorant. – Din
fr. odoriférant.odoriferant (Dicționar de neologisme, 1986)ODORIFERÁNT, -Ă adj. (
Liv.) Care răspândește un miros plăcut; odorant. [< fr.
odoriférant].
odoriferant (Marele dicționar de neologisme, 2000)ODORIFERÁNT, -Ă adj. odorant. (< fr.
odoriférant)
odoriferant (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)odoriferánt (rar)
adj. m.,
pl. odoriferánți; f. odoriferántă, pl. odoriferánteodoriferant (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)ODORIFERÁNT, -Ă, odoriferanți, -te, adj. (Rar) Odorant. — Din
fr. odoriférant.