mărgărităraș(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) MĂRGĂRITĂRÁȘ,mărgăritărașe, s. n. Mărgăritărel (1). – Mărgăritar + suf. -aș.
mărgărităraș(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) mărgărităráș (rar) s. n., pl. mărgărităráșe