moscovit (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)MOSCOVÍT, -Ă, moscoviți, -te, s. m. și
f.,
adj. 1. S. m. și
f. Persoană care face parte din populația de bază a Moscovei sau este originară de acolo.
2. Adj. Care aparține Moscovei sau moscoviților (
1), privitor la Moscova sau la moscoviți;
p. ext. rusesc. – Din
fr. moscovite.moscovit (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)moscovít (moscovíți), s. m. – Locuitor din Moscova. Din
Moscova (‹
rus. Moskva),
sec. XVIII. Orașul se chema înainte
Mosc, de unde și
muscal (
var. înv. moscal),
s. m. (moscovit; rus; rus castrat aparținînd sectei scopeților; vizitiu;
Arg., douăzeci de lei), din
pol. moskal, de unde și
rus. moskalĭ; moschicesc. adj. (
înv. moscovit);
muscălesc, adj. (moscovit; rus; rău, ticălos);
muscălește, adv. (pe rusește);
muscălime, s. f. (mulțime de ruși). Din
rom. provine
tc. musikar (Bogrea,
Dacor., IV, 835).
moscovit (Dicționaru limbii românești, 1939)*moscovít, -ă s. și adj. (d.
Moscova, Moscva; fr.
-ite). Din Moscova.
Pin [!] ext. Moscal, Rus din nord (nu Rutean, Malorus, Ucraĭnian).
moscovit (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)moscovít adj. m.,
s. m.,
pl. moscovíți; adj. f.,
s. f. moscovítă, pl. moscovíte