malițiozitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)MALIȚIOZITÁTE, malițiozități, s. f. (
Livr.) Maliție. [
Pr.:
-ti-o-] –
Malițios +
suf. -itate. Cf. it. maliziositá.malițiozitate (Dicționar de neologisme, 1986)MALIȚIOZITÁTE s.f. (
Liv.) Maliție, înțepătură, răutate. [Pron.
-ți-o-. / cf. lat.
malitiositas, it.
maliziosità].
malițiozitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)MALIȚIOZITÁTE s. f. însușirea de a fi malițios; înțepătură, răutate; maliție. (< it.
maliziosità)
malițiozitate (Dicționaru limbii românești, 1939)*malițiozitáte f. (lat.
malitiósitas, -átis). Caracteru de a fi malițios.
malițiozitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)malițiozitáte (
livr.)
(-ți-o-) s. f.,
g.-d. art. malițiozitắții; (fapte)
pl. malițiozitắțimalițiozitate (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)malițiozitate f. caracterul celui malițios.