magistratură (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)MAGISTRATÚRĂ, magistraturi, s. f. Corpul magistraților; funcția, profesiunea de magistrat; timpul cât își exercită funcția un magistrat. – Din
germ. Magistratur, fr. magistrature.magistratură (Dicționar de neologisme, 1986)MAGISTRATÚRĂ s.f. 1. Funcție, demnitate de magistrat; durata funcției unui magistrat.
2. Corpul magistraților. [Cf. germ.
Magistratur, fr.
magistrature, it.
magistratura].
magistratură (Marele dicționar de neologisme, 2000)MAGISTRATÚRĂ s. f. 1. funcție, demnitate de magistrat; durata acestei funcții. 2. corpul magistraților. 3. (fig.) funcție înaltă, de răspundere. (< germ.
Magistratur, fr.
magistrature)
magistratură (Dicționaru limbii românești, 1939)*magistratúră f., pl.
ĭ (d.
magistrat; fr.
-ture, it.
-tura). Demnitatea de magistrat. Timpu cît eștĭ magistrat:
supt [!] magistratura mea. Corpu magistraților.
magistratură (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)magistratúră s. f.,
g.-d. art. magistratúrii; (durate ale funcției de magistrat)
pl. magistratúrimagistratură (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)magistratură f.
1. demnitatea, sarcina magistratului;
2. timpul cât un magistrat își exercită funcțiunea;
3. corpul magistraților:
se destină magistraturei.