lădiță(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) LĂDÍȚĂ,lădițe, s. f. Diminutiv al lui ladă; lădișoară, lăduță. – Ladă + suf. -iță.
lădiță(Dicționaru limbii românești, 1939) lădíță f., pl. e. Dim. d. ladă. (Și sîrb. dim. ladica).
lădiță(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) lădíță s. f., g.-d. art. lădíței; pl. lădíțe
lădiță(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) LĂDÍȚĂ,lădițe, s. f. Diminutiv al lui ladă', lădișoară, lăduță. — Ladă + suf. -iță.