libuț (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)libúț (libúți), s. m. – Nagîț (Vanellus cristatus). –
Var. libuc, libec. Mag. libuc (Cihac, II, 512; Gáldi,
Dict., 142).
libuț (Dicționaru limbii românești, 1939)libúț m. (ung.
libuc).
Trans. Cĭovlică.
libuț (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)libuț m.
Zool. Tr. ciovlică. [Ung. LIBUC].