legifera (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)LEGIFERÁ, legiferez, vb. I.
Tranz. A elabora și a adopta o lege; a stabili ceva prin lege. – Din
fr. légiférer.legifera (Dicționar de neologisme, 1986)LEGIFERÁ vb. I. tr. A face o lege; a stabili ceva prin lege. [< it.
legiferare, fr.
légiférer, cf. lat.
legifer – cel care face legi].
legifera (Marele dicționar de neologisme, 2000)LEGIFERÁ vb. tr. a elabora și a adopta legi. (< fr.
légiférer, it.
legiferare)
legifera (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)legiferá (a ~) vb.,
ind. prez. 3
legifereázălegifera (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)LEGIFERÁ, legiferez, vb. I.
Tranz. A elabora și a adopta o lege; a stabili ceva prin lege. — Din
fr. légiférer.legiferà (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)legiferà v. a face legi.