lăuzie (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)LĂUZÍE s. f. Starea lăuzei; timpul cât femeia este lăuză. [
Pr.:
lă-u-. –
Var.:
lăhuzíe, lehuzíe s. f.] –
Lăuză +
suf. -ie.lăuzie (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)lăuzíe (lă-u-) s. f.,
art. lăuzía, g.-d. lăuzíi, art. lăuzíeilăuzie (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)lăuzie f. starea de lăuză și timpul cât rămâne în pat.
lăuzie (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)LĂUZÍE s. f. Starea lăuzei; timpul cât femeia este lăuză. [
Pr.:
lă-u-. —
Var. lăhuzíe, lehuzíe s. f.] —
Lăuză +
suf. -ie.