intransmisibil (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)INTRANSMISÍBIL, -Ă, intransmisibili, -e, adj. Care nu poate fi transmis; netransmisibil. – Din
fr. intransmissible.intransmisibil (Dicționar de neologisme, 1986)INTRANSMISÍBIL, -Ă adj. Care nu poate fi transmis. [Cf. fr.
intransmissible].
intransmisibil (Marele dicționar de neologisme, 2000)INTRANSMISÍBIL, -Ă adj. care nu poate fi transmis. (< fr.
intransmissible)
intransmisibil (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)intransmisíbil adj. m.,
pl. intransmisíbili; f. intransmisíbilă, pl. intransmisíbileintransmisibil (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)INTRANSMISÍBIL, -Ă, intransmisibili, -e, adj. Care nu poate fi transmis; netransmisibil. — Din
fr. intransmissible.