internunțiu (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)INTERNÚNȚIU, internunții, s. m. Nunțiu (papal) ad-interim. [
Var.:
internúnciu s. m.] – Din
lat. internuntius „sol”,
it. internunzio.internunțiu (Dicționar de neologisme, 1986)INTERNÚNȚIU s.m. Nunțiu (papal) ad-interim. [Pron.
-țiu, var.
internunciu s.m. / it.
internunzio, lat.t.
internuntius].
internunțiu (Marele dicționar de neologisme, 2000)INTERNÚNȚIU s. m. amabasador al papei care-și exercită funcția în intervalul dintre două misiuni ale nunțiului papal ordinar. (< it.
internunzio, lat.
internuntius)
internunțiu (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)internúnțiu [
țiu pron. țiu]
s. m.,
art. internúnțiul; pl. internúnții, art. internúnțiii (-ți-ii)internunțiu (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)INTERNÚNȚIU, internunții, s. m. Nunțiu (papal) ad-interim. [
Var.:
internúnciu s. m.] — Din
lat. internuntius „sol”,
it. internunzio.internunțiŭ (Dicționaru limbii românești, 1939)*internúnțiŭ m. (
inter- și
nunțiŭ: fr.
internonce). Trimes [!] al papiĭ la o curte străină în lipsa unuĭ nunțiŭ.