insuficient (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)INSUFICIÉNT, -Ă, insuficienți, -te, adj. (Adesea adverbial) Care nu este suficient, de ajuns (cantitativ), care nu satisface (calitativ), nesatisfăcător; nemulțumitor. ♦ (Substantivat,
m.) Calificativ sub limita de trecere (la un examen). [
Pr.:
-ci-ent] – Din
lat. insufficiens, -ntis, it. insufficiente.