instrumentist (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)INSTRUMENTÍST, -Ă, instrumentiști, -ste, s. m. și
f. Persoană care cântă la un instrument muzical (într-un ansamblu). – Din
fr. instrumentiste.instrumentist (Dicționar de neologisme, 1986)INSTRUMENTÍST, -Ă s.m. și f. Cântăreț la un instrument (într-un ansamblu muzical). [Cf. fr.
instrumentiste].
instrumentist (Marele dicționar de neologisme, 2000)INSTRUMENTÍST, -Ă s. m. f. cântăreț la un instrument (muzical). (< fr.
instrumentiste)
instrumentist (Dicționar de argou al limbii române, 2007)instrumentist, instrumentiști s. m. (intl.) informator.
instrumentist (Dicționaru limbii românești, 1939)*instrumentíst, -ă s. (d.
instrument; fr.
-entiste). Muzicant care cîntă dintr´un instrument. V.
gurist.instrumentist (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)instrumentíst s. m.,
pl. instrumentíștiinstrumentist (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)instrumentist m. cel ce cântă dintr’un instrument muzical.