instituire (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)INSTITUÍRE, instituiri, s. f. Faptul de
a institui; înființare, întemeiere, fundare; alcătuire. –
V. institui.instituire (Dicționar de neologisme, 1986)INSTITUÍRE s.f. Acțiunea, faptul de a institui; înființare, întemeiere. [Pron.
-tu-i-. / <
institui].
instituire (Dicționaru limbii românești, 1939)*instituíre f. Acțiunea de a institui, instituțiune.
instituire (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)instituíre s. f.,
g.-d. art. instituírii; pl. instituíriinstituire (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)instituire f. acțiunea de a institui:
instituirea unei magistraturi.