instabilitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)INSTABILITÁTE, instabilități, s. f. Caracterul a ceea ce este instabil; nestatornicie, nestabilitate, inconsecvență, inconstanță. – Din
fr. instabilité, lat. instabilitas, -atis.instabilitate (Dicționar de neologisme, 1986)INSTABILITÁTE s.f. Însușire a ceea ce este instabil; nestabilitate; nestatornicie. [Cf. lat.
instabilitas, fr.
instabilité].
instabilitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)INSTABILITÁTE s. f. însușire a ceea ce este instabil. (< fr.
instabilité, lat.
instabilitas)
instabilitate (Dicționaru limbii românești, 1939)*instabilitáte f. (lat.
instabilitas, -átis). Lipsă de stabilitate, nestatornicie, nesiguranță:
instabilitatea averiĭ, soarteĭ.instabilitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)instabilitáte s. f.,
g.-d. art. instabilitắții